Verwijzend naar iets mystieks: hetgeen geweest is, en vraagt om wederkerig denken van datgene wat misschien ooit als realiteit werd aanvaard?

In deze speciaal voor het Liemers Museum ontwikkelde presentatieopstelling laat beeldend kunstenaar George Geutjes zich inspireren door de collecties van het Liemers Museum. Te midden van archeologische, zoölogische en biologische voorwerpen onderzoekt Geutjes de relatie tussen de menselijke levenscyclus en de historische vordering: de mens en zijn plek binnen de tijd.

Binnen deze thema-opstelling plaatst de kunstenaar een schilderij en een doofpotinstallatie met ijs naast voorwerpen uit de museale collecties. De elementen en de tijd vormen associatieve aanknopingspunten van betekenis.  Geutjes’ gedaanteschildering wordt gekenmerkt door een uitdrukkelijke materialiteit. De kraterige huid met ruwe poriën roept associaties op van archeologische opgravingen, kaligroeves en erosie, en geeft het werk een tastbaar en aards karakter.

Erosie is een proces van exogene krachten – krachten die van buitenaf de aarde veranderen – waarbij vooral door wind in combinatie met zand, water of ijs een oppervlak wordt afgeschuurd. Geutjes zet erosie en verweer tevens in als metafoor voor de vergankelijkheid van de mens: de tijd die zijn sporen nalaat op zowel het menselijk lichaam als de geest.

De doofpotinstallatie met ijs en bloed versterkt deze metafoor. Het element water (ijs) symboliseert tijdigheid en vergankelijkheid. De mens, wiens leven slechts een fractie van een moment inneemt binnen een alomvattende kosmos, vangt Geutjes in het stromende bloed. Daarmee verenigt de kunstenaar de elementaire, exogene krachten en de innerlijke, psycho-emotionele krachten. De mens, de aarde en de tijd die samenkomen. Tegelijkertijd roept hij hiermee de prangend actuele vraag op wanneer men lering trekt uit de geschiedenis: hoeveel bloed moet er nog vergoten worden?